Dvadeset godina od smrti Charlesa Bukowskog

Bukovski je preminuo 9. marta 1994. godine, a ostao je upamćen po svom eksplicitnom, sirovom, ponekad čak vulgarnom književnom izrazu i pričama o simpatičnim gubitnicima s margina američkog društva.

Pisao je iz egistencijalne nužnosti, da bi preživio svjetlost svakog novog dana. Neiscrpan tematski izvor za mnogobrojne priče, pjesme i romane pronašao je u vlastitom životnom iskustvu, u proživljenim dramama iz djetinjstva, mladosti i vremena kada je lutao Amerikom, klošario, opijao se, radio besmislene poslove da bi preživio, u galeriji žena koje je upoznao na svom putu.

Iako je sebe doživljavao kao stidljivog i povučenog čovjeka, kome je alkohol neophodan da bi živio s ljudima i da bi stvarao, on je gotovo do hipertrofije otkrio i najsitnije detalje svoje intime i tako stekao epitet jednog od najbestidnijih umetnika u istoriji književnosti.

 

Bukovski je odrastao u vrijeme ekonomske depresije koja je zahvatila Ameriku između dva svjetska rata. Njegov strog i dominantan otac često je ostajao bez posla, a nezadovoljstvo i frustraciju najčešće je iskaljivao na dječaku, redovno ga maltretirajući, o čemu je Bukovski pisao u svom romanu “Ham on Rye”. Iako je nakon srednje škole upisao koledž, napustio ga je, otišao od kuće i jedno vrijeme živio je kao beskućnik.

Radio je u pošti 12 godina, a sve je opisao u svom prvom romanu “Post Office”. Tokom sedamdesetih godina piše neka od svojih najpoznatijih djela i stiče zavidnu popularnost, ali i dalje važi za andergraund pisca, čija djela objaljuju mali, nezavisni izdavači uglavnom na zapadnoj obali. Vjerovatno zbog svog sirovog, ponekad čak vulgarnog književnog izraza i buntovničkog stava prema establišmentu uglavnom biva ignorisan od strane zvaničnih književnih i akademskih krugova.

Ženio se dva puta, a govorio je da su žene toliko osjetljive da misle da su posebne.

“Naravno da činim da se žene ponekad osjećaju loše zbog mene, ali činim i da se muškarci loše osjećaju takođe. Činim i da se ja osjećam loše. Ako stvarno mislim da je loše, onda kažem da je loše – muškarac, žena, dijete, pas”, govorio je Bukovski.

Posljednje godine života proveo je u lijepo uređenoj kući s bazenom u predgrađu San Pedra i družio se sa glumcem Šonom Penom. Umro je od leukemije, a sahranjen je u “Grean Hills” memorijalnom parku.

(Izvor: nezavisne.com/radiogornjigrad.wordpress.com)

Citati:

Ako hoćete nešto da uradite -idite do kraja.
U suprotnom, ni ne počinjite.

Ono što je najvažnije je koliko dobro hodaš kroz vatru.

 

Moraš umrijeti nekoliko puta prije nego što zaista počneš živjeti.

Čovjek se rodi kao genije, a umire kao idiot.